Die Frau lehnte am Fenster und sah

Die Frau lehnte am Fenster und sah hinüber. Der Wind trieb in leichten Stößen vom Fluss herauf und brachte nichts Neues. Die Frau hatte den starren Blick neugieriger Leute, die unersättlich sind. Es hatte ihr noch niemand den Gefallen getan, vor ihrem Haus niedergefahren zu werden. Außerdem wohnte sie im vorletzten Stock, die Straße lag zu tief unten. Der Lärm rauschte nur mehr leicht herauf. Al-les lag zu tief unten. Als sie sich eben vom Fenster ab-wenden wollte, bemerkte sie, dass der Alte gegenüber Licht angedreht hatte. Da es noch ganz hell war, blieb dieses Licht für sich und machte den merkwürdigen Eindruck, den aufflammende Straßenlaternen unter der Sonne machen. Als hätte einer an seinen Fenstern die Kerzen ange-steckt, noch ehe die Prozession die Kirche verlassen hat. Die Frau blieb am Fenster. Der Alte öffnete und nickte herüber. Meint er mich? dachte die Frau. Die Wohnung über ihr stand leer und unterhalb lag eine Werkstatt, die um diese Zeit schon geschlossen war. Sie bewegte leicht den Kopf. Der Alte nickte wieder. Er griff sich an die Stirne, entdeckte, dass er keinen Hut aufhatte, und verschwand im Inneren des Zimmers. Gleich darauf kam er in Hut und Mantel wieder. Er zog den Hut und lächelte. Dann nahm er ein weißes Tuch aus der Tasche und begann zu winken. Erst leicht und dann immer eifriger. Er hing über die Brüstung, dass man Angst bekam, er würde vornüberfallen. Die Frau trat einen Schritt zurück, aber das schien ihn zu bestärken. Er ließ das Tuch fallen, löste seinen Schal vom Hals - einen großen bunten Schal - und ließ ihn aus dem Fenster wehen. Dazu lächel-te er. Und als sie noch einen weiteren Schritt zurücktrat, warf er den Hut mit einer heftigen Bewegung ab und wand den Schal wie einen Turban um seinen Kopf. Dann kreuzte er die Arme über der Brust und verneigte sich. Sooft er aufsah, kniff er das linke Auge zu, als herrsche zwischen ihnen ein geheimes Einverständnis. Das bereitete ihr so lange Vergnügen, bis sie plötzlich nur mehr seine Beine in dünnen, geflickten Samthosen in die Luft ragen sah. Er stand auf dem Kopf. Als sein Gesicht gerötet, erhitzt und freundlich wieder auftauchte, hatte sie schon die Polizei verständigt. Und während er, in ein Leintuch gehüllt, abwechselnd an beiden Fenstern erschien, unterschied sie schon drei Gas-sen weiter über dem Geklingel der Straßenbahnen und dem gedämpften Lärm der Stadt das Hupen des Überfall-autos. Denn ihre Erklärung hatte nicht sehr klar und ihre Stimme erregt geklungen. Der alte Mann lachte jetzt, so dass sich sein Gesicht in tiefe Falten legte, streifte dann mit einer vagen Gebärde darüber, wurde ernst, schien das Lachen eine Sekunde lang in der hohlen Hand zu halten und warf es dann hinüber. Erst als der Wagen schon um die Ecke bog, gelang es der Frau, sich von seinem Anblick loszureißen.
Sie kam atemlos unten an. Eine Menschenmenge hatte sich um den Polizeiwagen gesammelt. Die Polizisten wa-ren abgesprungen, und die Menge kam hinter ihnen und der Frau her. Sobald man die Leute zu verscheuchen suchte, erklärten sie einstimmig, in diesem Hause zu woh-nen. Einige davon kamen bis zum letzten Stock mit. Von den Stufen beobachteten sie, wie die Männer, nachdem ihr Klopfen vergeblich blieb und die Glocke allem Anschein nach nicht funktionierte, die Tür aufbrachen. Sie arbeiteten schnell und mit einer Sicherheit, von der jeder Einbrecher lernen konnte. Auch in dem Vorraum, dessen Fenster auf den Hof sahen, zögerten sie nicht eine Sekunde. Zwei von ihnen zogen die Stiefel aus und schlichen um die Ecke. Es war inzwischen finster geworden. Sie stießen an einen Kleiderständer, gewahrten den Lichtschein am Ende des schmalen Ganges und gingen ihm nach. Die Frau schlich hinter ihnen her. Als die Tür aufflog, stand der alte Mann mit dem Rücken zu ihnen gewandt noch immer am Fenster. Er hielt ein großes weißes Kissen auf dem Kopf, das er immer wieder abnahm, als bedeutete er jemandem, dass er schlafen wolle. Den Teppich, den er vom Boden genommen hatte, trug er um die Schultern. Da er schwerhörig war, wandte er sich auch nicht um, als die Männer auch schon knapp hin-ter ihm standen und die Frau über ihn hinweg in ihr eige-nes finsteres Fenster sah. Die Werkstatt unterhalb war, wie sie angenommen hatte, geschlossen. Aber in die Wohnung oberhalb musste eine neue Partei eingezogen sein. An eines der erleuchteten Zimmer war ein Gitterbett geschoben, in dem aufrecht ein kleiner Knabe stand. Auch er trug sein Kissen auf dem Kopf und die Bettdecke um die Schultern. Er sprang und winkte herüber und krähte vor Jubel. Er lachte, strich mit der Hand über das Gesicht, wurde ernst und schien das Lachen eine Sekunde lang in der hohlen Hand zu halten. Dann warf er es mit aller Kraft den Wachleuten ins Ge-sicht.

Results (English) 1:

The woman turned to the window and looked over. The wind drove up in light bursts from the river and brought nothing new. The wife had the stares of curious people who are insatiable. It had done her no one favor to be shut down in front of her house. Also, she lived in the penultimate floor, the street was too low down. The noise swept only more slightly up. Al-les was too low down. As they themselves off from the window - wanted to contact, she noticed that the old man to light was turned on. Since it was still quite light, remained this light for themselves and made the strange impression that make up flaming street lights under the Sun. As if one had the candles on his Windows connected - is, even before the procession left the Church. The woman stayed at the window. The old man opened up and nodded over. He means me? thought the woman. Vacant apartment above you and below was a workshop which was already closed around this time. She moved the head easily. The old man nodded again. He grabbed at his forehead, discovered that he had a hat on, and disappeared inside the room. Then he came again in hat and coat. He pulled the hat and smiled. Then he took a white cloth out of his pocket and began to wave. Only slightly and then always eager. He hung over the railing, they got scared, he would fall over. The woman took a step back, but that seemed to encourage him. He dropped the towel, sparked his scarf from the neck - a large colorful shawl - and let him blow out the window. This smile-te he. And when she stepped down yet another step, he dropped his hat with a violent motion and wall the scarf like a turban around his head. Then he crossed his arms over his chest and bowed. Every time he looked up, he screwed to the left eye as a secret agreement rule between them. That gave her pleasure so long until she suddenly just sticking his legs in thin, patched velvet pants in the air saw. He stood on his head. As his face reddened, heated and friendly reappeared she had called it the police. And while he, wrapped in a linen cloth, appeared alternately at two Windows, she distinguish the honking of the robbery car three gas-sen further about the pinging of the trams and the muffled noise of the city. Because their explanation was not very clear and her voice sounded excited. The old man laughed now, so to put his face in deep wrinkles, then brushed with a vague gesture about, was seriously, seemed for a second the laugh in your hollow hand to keep, and then threw it over. Only when turned the car around the corner, the woman, succeeded to break away from his sight.She arrived breathless bottom. A crowd had gathered around the police car. Wa-ren police jumped off, and the crowd came from behind them and the woman. As soon as it sought to scare away people, they stated unanimously, in this House to eh nen. Some of them came to the last floor. The stages they observed not worked left door, as the men, and the Bell after her knock remained in vain apparently. They worked quickly, and with security, any burglar could learn from the. Also in the Hall, whose Fenster on the farm saw, they hesitate a second. Two of them took off the boots and slipped around the corner. It had become dark now. You came to a clothes rack, accorded the light at the end of the narrow aisle and went after him. The woman crept forth behind them. When the door blew up, was the old man with his back to them still turned to the window. He held a large white cushion on the head, he repeatedly took off when he meant someone that he wanted to sleep. He wore the carpet that he had taken from the ground, to the shoulders. Because he was hard of hearing, he not turned too, as the men also nearly back ter him were and the woman about him across saw in their spectrum nes sinister window. The workshop below was closed, as she had assumed. But apartment above had to be moved to a new party. On one of the lighted rooms a cot was pushed in the upright was a little boy. He also wore his pillow on her head and the blanket around his shoulders. He jumped and waved across and crowed before cheering. He laughed, stroked with his hand over his face, was serious and seemed to laugh for a second in the hollow hand to hold. Then he threw it with all its strength the guards in the view of GE.

Results (English) 2:

The woman leaned against the window and looked over. The wind drove in minor impacts from the river up and brought nothing new. The woman had the gaze of curious people who are insatiable. It had never been done her the favor to be descended front of her house. They also lived in the penultimate floor, the street was too deep down. The noise rustled only slightly up. Al-les was too deep down. As she was about to from the window-contact, she noticed that the old man had palmed to light. Since it was still quite light, this light remained on and made ​​the strange impression, make the blazing streetlights under the sun. As if one of its windows the candles ange-infected, even before the procession left the church. The woman remained at the window. The old man opened the door and nodded over. Does he mean me? the woman thought. The apartment above it was empty and below was a workshop that was already closed at this time. Easily moved his head. The old man nodded again. He clutched at his forehead, discovered that he was wearing no hat, and disappeared inside the room. A moment later he came back in hat and coat. He raised his hat and smiled. Then he took a white cloth out of his pocket and began to wave. Only slightly and then more zealous. He hung over the railing that one was afraid he would fall forward. The woman took a step back, but that seemed to confirm him. He let the cloth fall, loosened his scarf from his neck - a big colorful scarf - and let him blow out the window. For this he lächel th. And when they come back took another step, he threw off his hat with a violent movement, and overcame the scarf like a turban around his head. Then he folded his arms across his chest and bowed. Every time he looked up, he closed his left eye, as prevails between them collusion. This caused her so long pleasure until she suddenly saw only project into thin, patched velvet trousers in the air his legs. He stood on his head. When his face flushed, heated and friendly reappeared, she had already called the police. And while he was wrapped in a sheet, alternately appeared on both windows, it differed even three gas-sen further above the tinkle of trams and the muffled noise of the city, the horn of Raid cars. For their explanation had not sounded very clear and her voice excited. The old man laughed now, so that put his face in deep wrinkles, then brushed over with a vague gesture, turned serious, the laughter seemed to hold for one second in the hollow of his hand and then threw it over. Only when the car already turned the corner, it was possible the woman to break away from the sight of him.
She came breathlessly to bottom. A crowd had gathered around the police car. The police wa-ren jumped, and the multitude came after them and the woman. Once they sought to scare the people, they unanimously declared in this House to woh-nen. Some of them came up to the top floor. From the steps they watched the men after her knock was in vain and the bell apparently did not work, broke open the door. They worked quickly and with a certainty that was able to learn from each burglars. Also in the hall, saw the window into the yard, they did not hesitate one second. Two of them took off their boots and crept around the corner. It had become dark. They came to a clothes rack, beheld the light shining at the end of the narrow corridor, and went after him. The woman crept after them. When the door flew open, the old man stood with his back to them still facing the window. He held a large white pillow on her head, which he took over again, as if he meant someone that he wanted to sleep. The carpet, which he had taken from the ground, he was wearing around his shoulders. He was hard of hearing, he did not turn around when the men already almost out-ter him stood and the woman looked in your own pattern-nes dark window above him. The workshop was below, as she had believed closed. But had above in the apartment a new party be confiscated. At one of the lighted room a cot was pushed into the upright standing a little boy. He also wore his pillow on her head and the blanket around his shoulders. He jumped and waved over and crowed cheering. He laughed, ran his hand over his face, became serious and seemed to keep the laughter one second in the hollow of his hand. Then he threw it with all his strength the guards into the Ge-view.

Results (English) 3:

ตายเฟรา lehnte เป็นเฟนสเตอร์และซาฮินü ber . เดอวินด์ trieb ใน leichten ST öß en vom fluss herauf และ brachte nichts นอยเ . ตาย hatte เดน starren neugieriger เฟราบลิค leute ตาย uners และ ttlich sind . และ hatte IHR ที่แยก gefallen getan วอเดน , คุณเ niedergefahren ไปยัง werden . หรือßเด็ม wohnte ่ม vorletzten หุ้น ตายเß E ล่าช้าไปยังทิฟ อุนเต็น เดอ L และ RM rauschte Nur เพิ่มเติมง่าย herauf . อัลเลสล่าช้าไปยังทิฟ อุนเต็น ถ้า่เป็นเบน vom เฟนสเตอร์ AB wollte เว็นเด็น , Dass Der Alte ที่เธอบอก bemerkte , ลิชท์ angedreht hatte ü ber . ดา ES ที่กันส์นรกสงคราม blieb Licht f ü r และในปีนี้บริษัท machte เดน merkw ü rdigen eindruck , the aufflammende เß enlaternen หมู่ เดอ ซอนเนอ Machen . ถ้า H และ tte einer เป็นตั๋ว fenstern ตาย kerzen แองจี้ steckt ที่ตาย , ehe prozession ตายวเ เคียเช่อ verlassen หมวก ตายเฟรา blieb เป็นเฟนสเตอร์ . Der Alte öü ber und ffnete nickte ของเธอ . meint เอ้อมิช ? dachte ตายเฟรา . ตาย wohnung ü ber IHR ยืนเลียและ unterhalb ล้าหลัง Eine werkstatt ตายเอ่ออเซ็ธ ชันความสนุกของสงคราม เธอบอก bewegte ง่ายเด่นคอปฟ์ . Der Alte nickte อีกครั้ง . เอ้อ sich ตาย stirne กริฟเป็น entdeckte Dass เอ้อ , , keinen ฮัท aufhatte , และ verschwand อิม inneren เดส์ซิมเมิร์ส . gleich ที่จะศึกษาภาพคำ er ในกระท่อมและหิ้งอีกครั้ง . เอ้อซ็อกเดนฮัทและฉันและ chelte . จากนั้นน้ำเอ้อ a Wei ß ES ทัช AUS เดอร์ tasche และและวิเคราะห์หาไปยัง winken . เมื่อก่อนง่ายและแดนน์เมอร์ eifriger . เอ้อ Hing ü ber ตาย br ü stung Dass ผู้ชายแบบ bekam เอ้อ W ü RDE vorn ü berfallen . ตายเฟราตราดที่ขั้นตอนซัวร์ü CK , แต่คุณ schien ihn ไปยังที่ดีที่สุดและ rken . เอ้อ นอนßดาสทัชลดลง , L ö Ste เซเน็น schal vom ลส์ - ที่ GRO ß en bunten schal และโกหกß ihn AUS DEM เฟนสเตอร์เมื่อ . หน้าผา L และเชลเตอ เอ้อ และถ้าเธอบอกที่ขั้นตอนที่ weiteren ซัวü cktrat เหตุเอ้อ Den , กระท่อมด้วย einer heftigen bewegung AB และไม้เดน schal อย่างเช่นที่ต้าเหลียนอืมมเซเน็นคอปฟ์ . จากนั้น kreuzte เอ้อตายอาวุธยุทโธปกรณ์และเบอร์เดอร์ brust และ verneigte บริษัท . sooft เอ้อเอ้อ aufsah kniff ดาส , พ.ศ. auge เกินไป ถ้าฉันบอก herrsche ระหว่าง a geheimes einverst และ Ndnis . ดาส bereitete IHR แล้วแลง vergn ü gen บิสซี่ , คุณö tzlich เท่านั้นมากกว่า beine เซนใน D ü nnen geflickten ตาย , samthosen ในระบบแรเกิ่นซะ . เอ้อ ยืนไปเด็มคอปฟ์ . ถ้าเซียน gesicht GER öเทต erhitzt , และพบอีกครั้ง auftauchte hatte ่ชัน , ตำรวจและ ndigt เฝิซท . และ W และ hrend ER ใน ไอน์ leintuch แหงะü llt abwechselnd , การ erschien fenstern beiden unterschied ่ชันดราย แก๊ส , เซ็นต่อไปüเบอร์เด็ม geklingel เดอร์เß enbahnen และเด็ม GED และ mpften L และ RM der สตัดดาส hupen des Ü berfall รถยนต์ ในการศึกษา denn erkl รุ่ง hatte ลูกพี่ลูกน้อง sehr เสร็จและใน stimme erregt geklungen . Der Alte Mann lachte ตอนนี้ , ดังนั้น Dass เป็นเซียน gesicht ใน tiefe falten legte streifte แดนน์ , MIT einer vagen เกบและเรดดาร์ü ber das ใหม่ , เออร์เนส schien ล้าคเค่น Eine วินาที Lang ในเดอร์โฮเลิ้นมือไปยังเทนและเหตุ ES แดนน์หัวหินü ber . เมื่อก่อนถ้าเดอร์ wagen ชันเอ่อตาย ecke ชะงักเกลัง เดอ เฟรา , ES , ฟอน seinem เป็น anblick loszurei ß en .เธอบอกคำ atemlos ลง . Eine menschenmenge hatte sich อืมเดน polizeiwagen gesammelt . ตาย polizisten วาเรน abgesprungen , และตาย Menge กำ hinter และเดอเฟรา ฉันบอกเธอ ผู้ชายตาย leute werden.Sobald ไปยัง verscheuchen suchte erkl , และ rten ่ einstimmig ในปีนี้ hause ไปยังฮูเนน . บาง davon มาสค์ บิส ซุม ล่าสุดหุ้น MIT ฟอนเดน stufen beobachteten าใครตาย , M และ nner nachdem IHR klopfen , vergeblich blieb und ตาย glocke allem anschein ตามที่ funktionierte ลูกพี่ลูกน้องตาย T ü r aufbrachen . เธอบอก arbeiteten ชเนลและ MIT einer ความปลอดภัย , ฟอนเดอร์ jeder einbrecher ภาษา konnte . ออชในเด็ม vorraum dessen เฟนสเตอร์ไปเดนโฮฟ , sahen Z ö gerten ่ลูกพี่ลูกน้อง Eine วินาที . zwei วอน ฉันบอก zogen ตายและตาย ecke schlichen วิทยา จาก . . . และสงคราม ขณะเดียวกัน finster geworden . เธอบอก stie ß en เป็นและที่ kleiderst nder gewahrten เดน , lichtschein ก็จบเรื่อง เดส schmalen แม่น้ำคงคาและ gingen ihm ตามที่ . ตายเฟรา schlich hinter ฉันบอกเธอ ถ้าตาย T ü r aufflog ยืนเดอร์ Alte มานมิตร DEM R ü cken ไปยังฉันบอก gewandt ที่เมอร์เป็นเฟนสเตอร์ . เอ้อ ปาฐกถาพิเศษให้ที่ประชุม a Gro ß ES เว่ยß ES kissen ไปเด็มคอปฟ์ , the ER abnahm เมอร์อีกครั้ง ถ้า bedeutete jemandem เอ้อ , เอ้อ schlafen Dass Wolle . เดน teppich , the ER vom Boden genommen hatte ที่รักตาย schultern , เอ้อ . . . ดา เอ้อ schwerh ö Rig สงคราม wandte เอ้อ sich ด้วยลูกพี่ลูกน้อง . . อืม . . . ถ้าตาย M และ nner ด้วยชัน Knapp หินเทอร์ ihm เฟราü ber und ตายสแตนเดิ่น ihn hinweg ใน IHR eige NES finsteres เฟนสเตอร์ซา . ตาย werkstatt unterhalb วีซี่ hatte angenommen , สงคราม , ความสนุก . อย่างไรก็ตาม ใน oberhalb ตาย wohnung musste Eine นอย partei eingezogen เซียน . การ eines เดอร์ erleuchteten ซิมเมอร์สงคราม a gitterbett geschoben , เด็ม aufrecht a ไคลเนอร์ knabe ยืน ด้วยเอ้อที่รักเซน kissen ไปเด็มคอปฟ์และตาย bettdecke เอ่อตาย schultern . เอ้อและ winkte ของเธอü ber und ผุด KR และตอนวอ jubel . เอ้อ lachte strich mit der มือü ber , gesicht ดาส , Ernst และจาก schien ดาสล้าคเค่น Eine วินาที Lang ในเดอร์โฮเลิ้นมือไปยังเทน . จากนั้นเหตุด้วยทั่วเอ้อ ES คราฟท์เดน wachleuten INS GE ในระยะยาว .